شخصیت شناسی افراد از روی حرف زدن

صبح بخیر _ شخصیت‌شناسی با مشاهده و تحلیل کردن نحوه حرف زدن افراد یکی از روش‌های مورد استفاده در روانشناسی برای بررسی رفتار افراد است. نحوه صحبت کردن می‌تواند اطلاعات زیادی درباره ویژگی‌های شخصیتی فرد، از جمله هیجانات و احساسات و حتی میزان اعتماد به نفس و صداقت او ارائه دهد و به ما برای شناختن هر چه بیشتر افراد در بدو آشنایی کمک کند.

سریع حرف زدن

کسانی که سریع صحبت می‌کنند احتمالا پرانرژی یا عصبی هستند، در حالی که افرادی که آهسته صحبت می‌کنند آرام‌تر و دارای اعتماد به نفس بیشتری می‌باشند. افرادی که سریع صحبت می‌کنند اکثرا بی حوصله هستند، آنها دوست دارند احساسات خود را از طریق کلمات بیان کنند.

اکثر این افراد بدون فکر صحبت می‌کنند. بنابراین، بسیاری از اوقات بدون در نظر گرفتن احساسات دیگران صحبت می‌کنند و حتی اگر احساسات دیگران را در نظر بگیرند، نمی‌توانند زیرمجموعه حرف‌های دیگران را درک کنند.

بیشتر افرادی که تند صحبت می‌کنند دارای خلق و خو اندکی تند و رک هستند و از فتنه خوششان نمی‌آید. آنها استعداد این را دارند که به راحتی از کنترل خارج شوند و اغلب احساساتی هستند.

آهسته حرف زدن

اکثر افرادی که آهسته و با سرعت کم، صحبت می‌کنند متفکر هستند و به هر چیزی که می‌گویند فکر می‌کنند، بنابراین بیشتر منطقی هستند و به راحتی تحت تاثیر احساسات قرار نمی‌گیرند. حتی در موقعیت‌های مضطرب کننده و پرتنش، آنها همچنان آرام و خونسرد هستند.

بنابراین بسیاری از اوقات آنها توانایی مراقبت از احساسات دیگران را دارند. اگرچه آنها بیشتر درونگرا و بی‌بیان هستند، اما پس از گذراندن وقت با آنها، آنها را قابل اعتماد خواهید دید. این نوع از افراد می‌توانند هنگامی که با یک مشکل واقعی روبرو می‌شوند، به وضوح فکر کنند، برنامه ریزی کرده و مشکل را مرحله به مرحله حل نمایند.

تن صدا

بلند حرف زدن یا صحبت با تن صدای بالا می‌تواند نشان‌دهنده هیجان یا اضطراب باشد، و برعکس تن صدای پایین‌تر و آرام صحبت کردن، احتمالا نشان‌دهنده آرامش یا اعتماد به نفس فرد است.

قطع و وصل‌ شدن‌ها

مکث‌ کردن‌های زیاد بین جمله، یا تکرار واژه‌ها ممکن است نشان‌دهنده اضطراب، عدم اطمینان یا نگرانی برای فهم منظور باشد.

لحن و کمیت حرف زدن

افرادی که ساکت و آرام هستند عموماً خوش اخلاق، صبور و نسبت به دیگران با ملاحظه هستند.

افراد پر سر و صدا متعلق به دسته رهبر و کنترلگر هستند. آنها مستقیم به سمت یکدیگر می‌روند و طفره نمی‌روند. بسیاری از مردم دوست دارند با چنین افرادی که لحن صریح دارند، دوست شوند. البته از آنجایی که آنها نسبتاً ساده فکر هستند، سو استفاده از آنها آسان است.

فردی با لحن متغیر نشان می‌دهد که فرد نرم‌تر، گویاتر و مراقب است. این افراد روابط بسیار خوبی دارند.

استفاده از کلمات مختلف

افرادی که از کلمات «باید یا حتما» استفاده می‌کنند معمولاً به قضاوت خود اعتماد دارند، به خود اطمینان بیشتری دارند و به طور جامع‌تری در مورد مشکلات فکر می‌کنند. چنین افرادی دارای تجربه غنی و برای رهبری مناسب هستند و اقتدار خاصی دارند که باعث می‌شود دیگران به آنها جذب شوند.

افرادی که از کلماتی مثل «شاید، تقریباً» زیاد استفاده می‌کنند، در نگاهشان به چیزها عینی‌تر و منطقی‌تر هستند، در کنترل خود و هیجاناتشان قوی‌تر بوده و عموماً به راحتی خود را افشا نمی‌کنند.

افرادی که از کلمات “فقط یا اما” استفاده می‌کنند در واقع در درون خود انسان‌های سرسخت‌تری هستند. اگرچه آنها مایلند نظرات دیگران را باور کنند، اما همیشه می‌توانند دلایلی برای اثبات خود بیابند. چنین افرادی ممکن است هوش هیجانی نسبتا بالایی داشته باشند. آنها هنگام صحبت کردن، احساسات دیگران را در نظر می‌گیرند و در نهایت نظرات خود را مطرح می‌کنند.

افرادی که در مورد “طرف مقابل” صحبت می‌کنند معمولاً دانش گسترده تری دارند.

افرادی که می‌گویند «به تو می‌گویم یا به من گوش کن» عموماً کنترلگری بیشتری دارند، مشتاق تأکید بر دیدگاه خود هستند و می‌خواهند دیدگاه خود را به دیگران منتقل یا تحمیل کنند.

افرادی که از ” بله” زیاد استفاده می‌کنند یا عبارت “منطقی یا درست است” را زیاد به کار می‌برند، معمولاً چندان قاطع نیستند، بنابراین مایلند صحبت دیگران را باور و از آنها اطاعت کنند.

یک پژوهش علمی

گروهی از روانشناسان به سرپرستی جیایو چن از دانشگاه فناوری نانیانگ در سنگاپور شواهدی را گزارش کردند که نشان می‌دهد برون‌گرایان بیشتر از «کلمات احساسات مثبت» و «کلمات فرآیند اجتماعی» استفاده می‌کنند. مانند «عشق»، «شاد» یا «خوشبخت»، و یا از کلماتی استفاده می‌کنند که نشان دهنده مثبت بودن یا خوش بینی است، مانند «زیبا» یا «خوب».

آنها بیشتر از کلماتی در حوزه اجتماعی صحبت می‌کنند که نشان دهنده نوعی از پیوند اجتماعی باشد. مثل “سهم” یا “گفتگو” یا “تعامل” یا “همکاری”.

افراد خودشیفته بیشتر از کلمات فحش و ناسزا استفاده می‌کردند و کمتر دوست داشتند از کلمات آزمایشی مانند «شاید»، «احتمالا» و «حدس می‌زنم» استفاده کنند.
زوج‌هایی که بیشتر از ضمایر «ما» استفاده می‌کردند، بیشتر به هم وابسته‌ و از رابطه‌شان راضی‌تر بودند.
دین‌داران بیشتر از خداناباوران از کلمات عاطفی مثبت استفاده می‌کردند.
برونگراها به احتمال زیاد صدای قدرتمندی داشتند. آنها همچنین کمتر از ضمایر اول شخص استفاده می‌کردند.
همچنین استفاده از کلمه “من” با معیارهای افسردگی، احساسات منفی و روان رنجوری همراه بود.

احتمال اشتباه

توجه به این نکات می‌تواند برای شناختن شخصیت افراد سودمند باشد، اما لازم است به خاطر داشته باشیم که تحلیل شخصیت از روی صحبت کردن به دقت و تجربه نیاز دارد و همیشه اعتبار ندارد و نباید زیاد از حد روی آن حساب کرد، زیرا افراد می‌توانند به دلایل مختلف از نحوه طبیعی صحبت کردن خود فاصله بگیرند.

ضمن اینکه افراد در موقعیت‌ها و مناسبت‌های مختلف با لحن و حالت‌های مختلفی صحبت می‌کنند.

برخی افراد هستند که می‌توانند از نحوه خاصی از حرف زدن استفاده کنند تا اعتماد دیگران را جلب کرده و آنها را فریب دهند. بعضی از آنها با مطالعه اصول مذاکره، می‌توانند لحن قانع‌کننده ای داشته باشند و از طرز صحبت کردن خود، به عنوان یک پوشش استفاده کنند.

همانطور که خواندید، توجه به نحوه حرف زدن افراد می‌توانند به برخی از ویژگی‌های شخصیتی آنها اشاره داشته باشد. سودمندی دیگر این دانش در آن است که بتوانیم به خودشناسی بیشتری برسیم و انتخاب کنیم که چگونه به نسخه بهتری از خودمان تبدیل شویم. آیا شما نیز علامت خاصی در صحبت کردن افراد می‌بینید که نشانگر یک ویژگی شخصیتی باشد؟ نظر خود را با ما درمیان بگذارید.

بیشتر بخوانید:

۷ حقیقت تلخ که هر کسی قبل از ۳۰ سالگی باید بداند