صبح بخیر _ جهان یک گستره بی پایان و مملو از شگفتی‌هایی است که منتظر کشف شدن هستند. از فضای اسرارآمیز گرفته تا عملکرد پیچیده ذرات ریز اتمی، هر گوشه‌ای از کیهان شگفتی‌های غیرمنتظره زیادی را در خود جای داده اند. چه کشف پدیده‌های آسمانی جدید، چه کشف اسرار کیهانی در قلمرو میکروسکوپی همه و همه هر روز بیشتر از روز قبل ما را حیرت زده می‌کنند و درهایی را به روی سرزمین‌های ناشناخته می‌گشایند.
رازهای شگفت انگیز جهان
زمین یک بیضی شکل نامنظم است
اگرچه زمین ممکن است از فضا گرد به نظر برسد، اما در واقع بیشتر شبیه یک بیضی است. اما حتی بیضی هم شکل واقعی زمین نیست. قطر این سیاره در خط استوا بزرگتر است. کوه‌هایی که به ۹.۱ کیلومتر می‌رسند و گودال‌های اقیانوسی به عمق بیش از ۱۱ کیلومتر شکل آن را بیشتر نامنظم می‌کنند. حتی سطح دریا نیز به دلیل تغییرات جزئی در گرانش زمین یکنواخت نیست و باعث ایجاد تپه‌ها و دره‌های دائمی به ارتفاع بیش از یک متر در اقیانوس می‌شود.
علاوه بر این، شکل زمین همیشه در حال تغییر است. جزر و مد روزانه، حرکات آهسته صفحات تکتونیکی، و ذوب شدن یخ همه در تغییر شکل زمین نقش دارند. گاهی اوقات، شکل سیاره در طی رویدادهایی مانند زلزله، فوران آتشفشانی یا برخورد شهاب سنگ نیز دچار تغییرات سریع و شدید می شود.
اتفاقات مثلث برمودا واقعی است
ناپدید شدن های عجیب و غریب زیادی در مثلث برمودا رخ داده است که همه آن‌ها درست هستند.
بین سال های ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۵ حدود پنج هواپیما در مثلث برمودا سقوط کردند و از سال ۱۸۰۰ تا ۱۹۶۳، ۱۰ کشتی غرق یا ناپدید شدند. برخی منابع حتی از حوادث بیشتر نیز سخن گفتند.
ناسا یک سیاره آبی واقعی پیدا کرده است
تلسکوپ فضایی هابل دریافت که سیاره HD 189733b آبی تیره به نظر می‌رسد، اما دلیل رنگ آن اقیانوس‌ها نیستند بلکه رنگ آبی آن از یک جو بسیار داغ (۱۰۹۳.۳۳ درجه سانتیگراد) می‌آید که در آن ذرات خاصی ذوب می‌شوند و “قطرات باران” شیشه‌ای را تشکیل می‌دهند که در نهایت نور آبی بیشتری نسبت به نور قرمز منعکس می‌شود.
این سیاره که در سال ۲۰۰۵ کشف شد، بسیار نزدیک به ستاره مادر خود است و تنها ۲.۹ میلیون مایل از آن فاصله دارد. آنقدر نزدیک است که یک طرف همیشه رو به ستاره خورشید و طرف دیگر همیشه در تاریکی مطلق قرار دارد.
ستاره شناسان می گویند خورشید دوم وجود داشته است
بر اساس تحقیقات انجام شده ممکن است خورشید، یک دوست داشته باشد. بله! این امکان وجود دارد که سیارات کوچک زیادی وجود داشته باشند که هنوز در منظومه شمسی کشف نشده اند. برخی از دانشمندان دانشگاه هاروارد مقاله ای در مورد این ایده نوشتند. این مقاله که توسط دکتر آوی لوب و دانشجوی دانشگاه هاروارد، امیر سراج نوشته شده است، ایده ای متفاوت از آنچه اکثر مردم فکر می کنند، ارائه می دهد. بر اساس تحقیق آن‌ها ممکن است قبلا به جای یک ستاره یک جفت ستاره داشته ایم.
دانشمندان به این نکته اشاره کردند که بسیاری از ستارگان مانند خورشید به شکل جفت خلق شده اند. ستارگان از ابرهای غبار و گاز در فضا به وجود می‌آیند و معمولاً قبل از پخش شدن، به صورت گروهی و با هم تشکیل می‌شوند.
اگر این ادعا درست باشد، پس این خورشید دوم اکنون کجاست؟ خورشید دوم ممکن است در هر نقطه‌ای از کهکشان راه شیری قرار داشته باشد.
ماه هر سال از زمین دورتر می شود
ماه قبلاً بسیار نزدیکتر به زمین بود، تقریباً ده برابر نزدیکتر از آنچه اکنون است، که باعث می‌شد در آسمان شب ده برابر بزرگتر به نظر برسد. بر اساس شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، حتی ممکن است فاصله ماه از ۲۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ کیلومتری، در مقایسه با ۳۸۴۰۰۰ کیلومتری امروز، حتی ۱۲ تا ۱۹ بار نزدیکتر بوده باشد.
با این حال ماه به دلیل انتقال انرژی از چرخش زمین و برآمدگی های جزر و مد، همچنان در حال دور شدن است. در واقع ماه هر سال حدود ۳.۷۸ سانتی متر از زمین دورتر می‌شود. این میزان تقریباً معادل رشد ناخن‌های شماست.
صدای خورشید به اندازه ایستادن کنار یک آوازخوان راک بلند است
بر اساس محاسبه دانشمندان خورشید حدود ۱۰۰ دسی بل صدا تولید می‌کند. صدای خورشید تقریباً به اندازه بودن در کنار یک آوازخوان در یک کنسرت راک بلند است. با این حال با توجه به این که خورشید در فاصله ۱۵۰ میلیون کیلومتری (بیش از ۹۳۰۰۰۰۰۰ مایل) از ما قرار دارد، قابل شنیدن نیست.
بر اساس این تحقیقات امواج صوتی خورشید آنقدر بلند است که گوش انسان قادر به شنیدن آن نیست. همچنین امواج صوتی خورشید دارای یک تن نیست بلکه خورشید در آن واحد بیشتر از ۱۰ میلیون درجه صوت مختلف ایجاد می‌کند. در واقع امواج صوتی این ستاره یک الگوی بسیار پیچیده از امواج صوتی، تا حدودی شبیه به یک زنگ است.
قاره های زمین زمانی به نام رودینیا شناخته می شدند
شما احتمالاً در مورد پانگه آ می‌دانید، اما آیا نام رودینیا را شنیده‌اید؟ بیایید در مورد این موضوع بیشتر صحبت کنیم. حدود ۸۰۰ میلیون سال پیش، صفحات تکتونیکی زمین در کنار هم جمع شدند و پس از آن ساکنین زمین نام این ابرقاره را رودینیا گذاشتند.
این ابرقاره به مرور زمان از هم جدا شده دوباره به هم وصل شد که منجر به ایجاد کوه های آپالاچی و اورال شد.
بیشتر بخوانید:
