لنز تماسی برای چه افرادی مناسب نیست

سندرم خشکی چشم

صبح بخیر _  سندرم خشکی چشم یکی از شایع ترین شرایطی است که مانع استفاده موفقیت آمیز از لنزهای تماسی می شود.

برای اینکه فرد در لنزهای تماسی احساس راحتی کند، باید مقدار زیادی لایه اشکی سالم داشته باشد. اشک انسان از آب، روغن، مخاط، نمک، آنتی بیوتیک های طبیعی، ویتامین ها، مواد معدنی و بسیاری مواد دیگر تشکیل شده است. هر بار که پلک می زنید، اشک های خود را تجدید می کنید و لایه جدیدی از این محلول پیچیده را روی چشم خود می کشید. اشک به مرطوب و روان نگه داشتن لنزهای تماسی کمک می کند.

اگر اشک وجود نداشته باشد، لنز تماسی خشک می شود یا ممکن است سطح لنز در معرض هوا باشد. این امر باعث نوسان و تاری دید و خشک شدن چشم می شود. ممکن است لنز تماسی را در چشم خود احساس کنید یا احساس کنید که یک تکه ماسه در چشم شما وجود دارد. چشم شما ممکن است احساس خراش یا سوزش داشته باشد. این علائم ممکن است بعد از تنها چند ساعت گذاشتن لنز تماسی، چشمان شما را احساس تحریک کند.

چه کاری می توان انجام داد؟

سندرم شدید خشکی چشم در استفاده از لنزهای تماسی مشکل مهمی را ایجاد می کند. برای اکثر بیماران شدید خشک چشم، استفاده از لنزهای تماسی گزینه خوبی نیست. سندرم خشکی شدید چشم نه تنها می تواند باعث استفاده از لنزهای تماسی بسیار ناراحت کننده شود، بلکه می تواند فرد را در معرض خطر زخم قرنیه و عفونت احتمالی قرار دهد.

با این حال ، بیمارانی که خشکی چشم کمی دارند معمولاً می توانند از لنزهای تماسی، در مدت زمان کوتاه استفاده کنند. برای بهبود مشکلات خشکی چشم با لنزهای تماسی، پزشک شما ممکن است برخی یا همه موارد زیر را برای بهبود وضعیت خشکی چشم یا حداقل درمان علائم انجام دهد تا استفاده از لنز راحت تر باشد:

استفاده از لنز یکبار مصرف روزانه

استفاده از یک لنز تماسی سفت و سخت اسکلرال خاص
افزایش استفاده از لنزهای تماس با قطره های اشک آور مصنوعی
تجویز داروی تجویزی مانند Xiidra یا Restasis

بلفاریت

بلفاریت یکی دیگر از بیماری های شایع است که شانس موفقیت با استفاده از لنزهای تماسی را کاهش می دهد؛ بلفاریت التهاب پلک ها است. در حالی که می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، بلفاریت بیشتر در افراد دارای پوست چرب رخ می دهد و به دو نوع قدامی و خلفی تقسیم می شود.

بلفاریت قدامی: بلفاریت قدامی قسمت بیرونی پلک را که مژه ها در آن می چسبند را درگیر می کند. بلفاریت قدامی می تواند سبورئیک یا اولسراتیو باشد. بلفاریت سبورئیک با شوره سر همراه است. این نوع معمولا باعث قرمز شدن پلک ها و ایجاد پوسته های مومی روی مژه ها می شود. همچنین ممکن است باعث خارش چشم شود. پوسته ها در ابتدا به دلیل مقدار و نوع غیر طبیعی لایه اشکی که توسط غدد پلک تولید می شود، ایجاد می شود. بلفاریت اولسراتیو نسبت به بلفاریت سبورئیک کمتر شایع است و معمولا در دوران کودکی و توسط باکتری ایجاد می شود. بلفاریت اولسراتیو شکل شدیدتری است که باعث ایجاد پوسته های سخت در اطراف مژه ها می شود. این پوسته‌ها اغلب در طول خواب مات می‌شوند و باز کردن چشم‌ها را در صبح دشوار می‌کنند. بلفاریت قدامی در واقع می تواند فرد را در معرض خطر ابتلا به عفونت چشمی قابل توجه در حین استفاده از لنزهای تماسی قرار دهد، زیرا به دلیل تعداد باکتری های معلق در اطراف پلک است. بعلاوه، پوسته ها و آأودگی ها می توانند به لایه اشکی بریزند و باعث تحریک و مشکلات پوشش لنز شوند. علاوه بر این، دستکاری پلک ها در حین گذاشتن و برداشتن لنزهای تماسی می تواند باعث پخش شدن آلودگی بیشتر در اطراف و افزایش قرمزی شود.

بلفاریت خلفی: بلفاریت خلفی زمانی ایجاد می شود که غدد چربی در پلک داخلی به باکتری ها اجازه رشد دهند که می تواند در نتیجه بیماری های پوستی مانند آکنه روزاسه و شوره سر ایجاد شود. بلفاریت خلفی به عنوان اختلال عملکرد غده میبومین نیز شناخته می شود. اختلال عملکرد غده میبومین نوع بسیار شایع بلفاریت است. غدد میبومین برای ترشح نوعی روغن عمل می کنند. با نیروی یک پلک زدن، روغن به داخل اشک ترشح می شود(این روغن برای جلوگیری از تبخیر لایه اشک آور طراحی شده است) هنگامی که این غدد ملتهب می شوند، روغن یا بیش از حد یا خیلی کم ترشح می شود. بلفاریت خلفی نیز باعث خشکی چشم تبخیری می شود. در این زمان داشتن چشم های خشک می تواند استفاده از لنزهای تماسی را بسیار دشوار کند.

چه کاری می توان انجام داد؟

معمولاً بهتر است بلفاریت را قبل از استفاده از لنزهای تماسی درمان کنید. اکثر پزشکان اسکراب پلک و کمپرس گرم را تجویز می کنند. بلفاریت با استفاده از کمپرس گرم با یک پارچه شستشوی بسیار گرم و سپس اسکراب پلک درمان می شود. در گذشته، پزشکان استفاده از شامپو بچه را با یک پارچه گرم توصیه می کردند. در این روش درمانی چشم بسته می شود و با دستمال تمیز با حرکات آرام جلو و عقب شسته می شود. شامپو بچه توصیه می شود زیرا چشم شما را نمی سوزاند، اما اگر چشم شما را تحریک نمی کند، بهتر است از یک صابون ملایم دیگر استفاده کنید. راه های دیگر برای درمان بلفاریت عبارتند از:

اسیدهای چرب: اسیدهای چرب امگا ۳ غدد میبومین را تثبیت کرده و اثر ضد التهابی روی چشم ایجاد می کنند. با این حال ممکن است ۳-۶ ماه طول بکشد تا اثر مفید مشخصی مشاهده شود.
آنتی بیوتیک های موضعی: آزیترومایسین به شکل موضعی به نام آزازیت در دسترس است. پزشکان اغلب به بیماران می گویند که هنگام خواب مقدار کمی آزازیت را با انگشت خود به لبه پلک بمالند. آزازیت علاوه بر ضد عفونی کردن، دارای اثر ضد التهابی نیز می باشد. پمادهای آنتی بیوتیکی مانند اریترومایسین و باسیتراسین نیز تجویز می شوند که البته کمی غلیظتر هستند.
آنتی بیوتیک های خوراکی: برای موارد سرسخت، ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی نیز تجویز شود. تتراسایکلین خوراکی، مینوسیکلین یا داکسی سایکلین که از ۳۰ روز تا خیلی بیشتر تجویز می شود می تواند کاملا موثر باشد. این روش به ویژه برای بیماران مبتلا به نوع شدیدتر بلفاریت به نام روزاسه چشمی مفید است.
کورتیکواستروئیدها: اگرچه استروئیدها می توانند عوارض جانبی و خطرات ناخواسته ای را به همراه داشته باشند، اما در زمانی که روش های قبلی مؤثر نباشند، در فرونشاندن التهاب بسیار موثر هستند. پزشکان آنها را برای درمان بلفاریت و برای کنترل التهاب کوتاه مدت تجویز می کنند تا عوارض احتمالی را به حداقل برسانند.
آلرژی شدید چشم
داشتن آلرژی شدید چشمی می تواند مشکلاتی را در استفاده از لنزهای تماسی ایجاد کند. ریزش اشک یا واکنش آلرژی اغلب با محرک ها یا آنتی ژن هایی همراه است که باعث تشدید آلرژی می شود. یک آنتی ژن می تواند آلرژن هایی مانند گرده، شوره حیوانات خانگی، کنه های گرد و غبار، کپک، دود سیگار، عطر یا اگزوز باشد. هنگامی که در معرض این آلرژن ها قرار می گیرند، سلول های چشم در تلاش برای محافظت از چشم، هیستامین ها و سایر مواد شیمیایی را آزاد می کنند. همین واکنش شیمیایی است که باعث تورم رگ های خونی داخل چشم و خارش، قرمزی و آبریزش چشم ها می شود. انواع مختلفی از آلرژی وجود دارد، از جمله موارد زیر:

ورم ملتحمه آلرژیک فصلی و چند ساله
کراتوکونژونکتیویت بهاری
کراتوکونژونکتیویت آتوپیک

شایع ترین انواع آلرژی چشمی ملتحمه آلرژیک فصلی (SAC) و ملتحمه آلرژیک دائمی (PAC) می باشد. این نوع آلرژی های چشمی علائم معمولی را که ما با آن آشنا هستیم، مانند خارش، قرمزی، اشک ریزش، تورم، سوزش و ترشحات شفاف و آبکی ایجاد می کنند.

آلرژی های شدیدتر، مانند کراتوکونژکتیویت بهاری و آتوپیک، خطرات بیشتری را به همراه دارند. در حالی که این درست نیست که افراد مبتلا به این دو نوع بیماری آلرژیک چشمی نمی توانند از لنز تماسی استفاده کنند، اما انجام این کار قطعاً مشکلات بیشتری را به همراه دارد، زیرا گاهی اوقات این شرایط می تواند قرنیه را تا حد قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد و حتی باعث ایجاد اسکار شود.

چه کاری می توان انجام داد؟

هرچه حساسیت شدیدتر باشد، احتمال کمتری دارد که کاندیدای مناسبی برای لنزهای تماسی باشید.

یکی از درمان های رایج برای آلرژی های عمومی، مصرف آنتی هیستامین ها است. آنتی هیستامین ها برای کسانی که آلرژی دارند معجزه می کنند، اما یک عارضه جانبی مضر دارند، آنها غشاهای مخاطی از جمله غشای چشم را خشک می کنند. در نتیجه، چشم خشک است و خشکی چشم، استفاده از لنزهای تماسی را دشوار می کند. با این حال، امروزه داروهای بسیار موثری برای کنترل آلرژی های چشمی داریم که بیشتر آنها به صورت قطره چشم است. استروئیدها، آنتی هیستامین ها و تثبیت کننده های ماست سل داروهایی هستند که می توانند توسط اپتومتریست یا چشم پزشک شما برای کاهش علائم تجویز شوند.

از آنجایی که آلرژن‌ها می‌توانند به لنزهای تماسی بچسبند و آلرژی‌ها را فعال کنند، یکی از روش‌های کاهش آلرژی چشم این است که لنز های تماسی روزانه استفاده کنید. این لنزها به مدت یک روز یا کمتر استفاده می شوند و سپس دور ریخته می شوند.

ملتحمه پاپیلاری غول پیکر (GPC) وضعیتی است که گاهی اوقات یک آلرژی در نظر گرفته می شود اما کمی با آلرژی های محیطی متفاوت است. GPC وضعیتی است که در آن چشم به پروتئینی که از اشک‌ها و روی سطح لنز تماسی رسوب می‌کند حساسیت پیدا می‌کند. بافت زیر پلک فوقانی برآمده و ناهموار می شود و می تواند لنزهای تماسی شما را گرفته و آنها را به اطراف حرکت دهد. افراد مبتلا به GPC اغلب از تحریک و ترشحات مخاطی شکایت دارند. GPC اغلب در افرادی ایجاد می شود که قبلاً از لنزهای تماسی استفاده می کرده اند. این وضعیت معمولاً با موفقیت قابل درمان است.

نسخه های غیر معمول

چشم پزشکان پارامترهای بسیار متنوعی برای انتخاب مناسب برای بیمارانی دارند که نه تنها نزدیک بینی یا دوربینی دارند، بلکه آستیگماتیسم و پیرچشمی نیز دارند. با این حال، بسیاری از مردم انتظار دارند که همان کیفیت بینایی را که با عینک خود تجربه می کنند، دریافت کنند. با این حال لنزهای تماسی نوع جدیدی از آزادی را ارائه می دهند، اما برای برخی از افراد همیشه آن وضوحی را که یک عینک با کیفیت بالا ارائه می دهد، ارائه نمی دهند.

افراد دارای نزدیک بینی ، دوربینی و مقادیر متوسط آستیگماتیسم به طور کلی با عینک می بینند. با این حال، اصلاح مقادیر بالای آستیگماتیسم با لنزهای تماسی نرم دشوارتر است. دید هرگز به اندازه عینک شفاف به نظر نمی رسد. اگرچه لنزهای تماسی برای تصحیح مشکلات دید نزدیک ناشی از پیرچشمی، مانند تک دید و چند کانونی داریم، اما معمولاً تفاوتی بین کیفیت آن و عینک وجود دارد.

چه کاری می توان انجام داد؟

بیشتر چشم پزشکان قبل از در نظر گرفتن گزینه های دیگری مانند کنار گذاشتن لنزهای تماسی، سه تا چهار نوع مختلف لنز را امتحان می کنند. اگر او علاوه بر لنزهای نرم معمولی، طراحی لنزهای جایگزین را نیز توصیه می کند به حرف پزشک خود گوش دهید. بسیاری از این گزینه ها در مقایسه با لنزهای یکبار مصرف نرم، دید بهتری را ارائه می دهند.

بیشتر بخوانید:

خوردن قرص کلسیم باید زیر نظر پزشک صورت گیرد (فیلم)