علم درباره عادت «صحبت کردن با خود» چه نظری دارد
اینکه دیگران ما را در حال حرف زدن با خودمان ببینند، می تواند تجربه ی خجالت آوری باشد و ممکن است تصور کنند عقل خود را از دست داده ایم.
صبح بخیر _ اینکه دیگران ما را در حال حرف زدن با خودمان ببینند، می تواند تجربه ی خجالت آوری باشد و ممکن است تصور کنند عقل خود را از دست داده ایم. صحبت کردن به طور کلی یکی از راه های برقراری ارتباط محسوب می شود، بنابراین صحبت کردن با خود در نبود شنونده ای دیگر می تواند کار بی معنی ای به نظر برسد. با این حال، این تصور به طور کامل درست نیست، چرا که صحبت کردن کارکردهای دیگری هم دارد.
برایتان پیش آمده چیزی را گم کنید و از خودتان با صدای بلند بپرسید که آن چیز را کجا گذاشته اید؟ به زبان آوردن این سؤال با صدای بلند می تواند به ما کمک کند وسیله ی مورد نظر را پیدا کنیم، چون به ما یادآوری می کند که به دنبال چه چیزی هستیم و جلوی از دست رفتن تمرکزمان را می گیرد. این تنها یکی از مزایای صحبت کردن با خود است.
در ادامه می خواهیم ببینیم چرا ما گاهی با خود صحبت می کنیم.
بلند صحبت کردن با خود نمودی از گفتگوی درونی ای است که ما با خودمان داریم.
به عقیده ی لو ویگوتسکی، روانشناس شوروی در اوایل قرن بیستم، بلند صحبت کردن با خود در مراحل اولیه ی یادگیری در دوران کودکی، زمانی رخ می دهد که ارتباط میان گفتار و افکار قطع می شود.
بنابراین وقتی شروع به گفتگوی درونی می کنیم، افکار ما شباهت بیشتری به جملات بیان شده مان پیدا می کنند.
در دوران بزرگسالی هم به دلایل مختلفی کماکان این کار را انجام می دهیم.
مزایای صحبت کردن با خود
بلند صحبت کردن با خود می تواند فواید زیادی برای بزرگسالان داشته باشد، مانند یادگیری زبان، ارتقاء مهارت های یادگیری و بهبود مهارت های اجتماعی از طریق «گفتگوی شخصی».
به یادگیری کمک می کند
کسانی که سبک یادگیری آن ها از نوع یادگیری شنیداری است، تکرار دستورالعمل ها برای گوینده ی آن دستورالعمل ها کمک می کند آن ها را بهتر به خاطر بسپارند. به طور مشابه، بیان حروف یک کلمه به صورت مکرر می تواند مهارت هجی کردن را در آن ها افزایش دهد.
به تقویت حافظه کمک می کند
بلند خواندن، به جای مطالعه ی بی صدا، به حفظ سلامت حافظه کمک می کند و ارتباط مؤثر را تسهیل می کند.
تمرکز را بالا می برد
وقتی از ارتباط کلامی برای مدیریت کارهای خود کمک می گیرید، این امر باعث می شود آن کارها را بهتر انجام دهید، چرا که شما را قادر می سازد وظایف خود را به خاطر آورید و به شکل مؤثرتری انجام شان دهید.
قدرت تجسم را افزایش می دهد
میان بلند صحبت کردن با خود و قدرت تجسم چیزها ارتباط وجود دارد. برای مثال، اگر زمانی که در یک معمای تصویری به دنبال یک مرغ باشید، به زبان آوردن کلمه ی مرغ به شما کمک می کند آن را تجسم کنید و سریع تر پیدایش کنید.
خودباوری را بیشتر می کند
علاوه بر مزایای شناختی، صحبت کردن با خود می تواند باعث افزایش اعتماد به نفس و انگیزه شود. این تأثیری است که داشتن مکالمه ی مثبت با خود می تواند داشته باشد.
تحقیقات بر روی تأثیر صحبت کردن با خود بر روی عملکرد ورزشی تنیسورها نشان داد ورزشکارانی که مکالمه ی مثبتی با خود داشتند، در مقایسه با آن هایی که این کار را انجام نمی دادند، از اضطراب کمتر و اعتماد به نفس بیشتری برخوردار بودند و عملکرد ورزشی بهتری نیز داشتند.
اضطراب را کاهش می دهد
صحبت کردن با خود در مقام سوم شخص می تواند به کاهش اضطراب در انجام یک کار کمک کند. مثلاً به جای «من از پسش برمی آیم»، به خودتان بگویید: «تو از پسش برمی آیی».
پژوهش ها نشان داده صحبت کردن با خود از زاویه ی سوم شخص روشی مؤثر برای آرام کردن خود است.
به مدیریت احساسات چالشی کمک می کند
زمانی که با احساسات چالش برانگیزی درگیر باشید، صحبت کردن با شخصی دیگر، چه یک دوست و چه یک روانشناس، به طور حتم می تواند مفید باشد. به طور مشابه، صحبت کردن با خود هم می تواند تسکین دهنده باشد، به ویژه زمانی که گوش شنوایی در دسترس نباشد.
به درک و پذیرش احساسات خود کمک می کند
صحبت کردن با خود به ما کمک می کند احساسات خود مانند اندوه، عذاب وجدان یا دیگر احساسات را درک کنیم، آن ها را بپذیریم و با آن ها به صلح برسیم.
صحبت کردن با خود چه زمانی نگران کننده است؟
صحبت کردن با خود به طور کلی امری عادی محسوب می شود و از فواید مختلفی مانند مدیریت بهتر احساسات و افکار و افزایش بازدهی برخوردار است.
اما صحبت کردن با خود زمانی می تواند نگران کننده باشد که برآمده از توهمات شنیداری باشد، حالتی که فرد با موجودی خیالی در ذهن خود که تنها خودش صدای آن را می شنود، به مکالمه می پردازد. این امر با افکار شخصی و شکلی از مکالمه با خود که در بالا از آن صحبت شد، متفاوت است.
مثلاً افراد مبتلا به بیماری های روحی مانند اسکیزوفرنی ممکن است با خود مکالمه داشته باشند. آن ها ممکن است صدایی را در ذهن خود بشنوند و با صدای بلند به آن پاسخ دهند.
یک شکل مضر دیگر از صحبت کردن با خود، داشتن مکالمه ی منفی با خود است، زمانی که فرد به صراحت به انتقاد از خود و ناامید کردن خود می پردازد، امری که اعتماد به نفس و نگرش او را تحت تأثیر قرار می دهد.
بیشتر بخوانید:
