صبح بخیر _ تخت جمشید یا پارسه(که به نام‌های چهل منار، صد ستون، هزار ستون، پرسپولیس و … نیز شناخته می شود) از مهم‌ترین آثار باستانی باقیمانده از سلسله هخامنشیان می‌باشد که در شمال شهرستان مرودشت، شمال استان فارس قرار دارد. در ۵۱۸ سال پیش از میلاد به دستور داریوش بزرگ این شهر به عنوان پایتخت هخامنشیان اعلام گردید.
تخت جمشید، بنایی که پس از ساخته شدنش به دستور داریوش، توسط فرزند وی خشایارشا و نوه‌اش اردشیر یکم بر این بنا افزوده شد و گسترده تر شد. در سال ۱۹۷۹ در میراث جهانی یونسکو ثبت گردید.
بنای تخت جمشید یکی از عظیم ترین، باشکوه ترین و زیباترین بناهای تاریخی جهان است. داریوش می خواست پایتختی در کشور خویش احداث کند که همتا نداشته باشد. به همین دلیل جلگه وسیع مرودشت رادر مرکز خاک پارس واقع شده بود و بر دامنه صخره کوه رحمت بنای تخت جمشید را بنا نمود. تخت جمشید نه شهر بود و نه دژ، جایگاه با شکوهی برای برگزاری مراسم بزرگی بود که شاه ایران سران کشور و نمایندگان ۲۸ کشور متبوع را دربار عام به حضور می پذیرفت.
طرح اصلی ساختمان تخت جمشید در دوران فرمانروایی داریوش بزرگ ریخته شد. از همان نخست تعداد و محل کاخ ها، عمارت ها و کاربردهای جداگانه هر یک معین و مشخص شد. برای برپایی این بنا از سه نوع مصالح ساختمانی عمده ( چوب، خشت های خام و پخته و سنگ های آهکی محلی ) استفاده شده است. چوب هایی که در محل تهیه می شد با ذوق و سلیقه طراحان و معماران سازگار نبود وناگزیر بودند چوب های در خور کاخ های تخت جمشید را از دور دست ها حمل کنند. برای مثال،تیرهای زیر از چوب درخت سدر بوده که در آن زمان فقط در لبنان می روییده است.
بیشتر بخوانید :
