معنی و داستان ضرب المثل سنگ کسی را به سینه زدن

صبح بخیر _ سنگ کسی را به سینه زدن” عبارتی که در ابتدا در زورخانه‌ها برای نشان دادن غرور و خودخواهی شخص موردنظر استفاده می‌شد؛ اما به مرور به صورت ضرب المثل در آمده و معنای آن تغییر کرده است.

امروزه و در زمانی که شخصی از شخص یا جمعیت دیگر حمایت و جانبداری می‌کند، این ضرب المثل به کار گرفته می‌شود.

در این ضرب المثل، معنای سنگ همان سنگ زورخانه است که برای بالا بردن آن به نیروی زیادی نیاز است و شخص نیرومند در زورخانه باید آن را بالا بکشد و بدون تماس ته سنگ به زمین آن را پایین بیاورد.

امروزه رایج‌ترین معنای این ضرب المثل، طرفداری کردن از یک شخص است.

سنگ نمادی از مشکلات یک شخص است که وقتی آن را به سینه می‌زنید؛ یعنی تمام مشکلات آن شخص را به جان می‌خرید و از وی حمایت می‌کنید.

به عبارتی معنای این ضرب المثل کمک کردن به دیگران بدون هیچ چشم داشت است.

از این ضرب المثل برای افرادی استفاده می‌شود که به افراد دیگر بیشتر از خودشان اهمیت می‌دهند و تا جایی که آرامش خود و بقیه را خراب کنند؛ به این حمایت و جانبداری می‌پردازند.

علاوه بر آشنایی با معنی این ضرب المثل می‌توانید داستان ضرب‌المثل اشک تمساح ریختن را بشنوید و لذت ببرید.

همانطور که می‌دانید ورزش زورخانه ای از قدیم در ایران رواج داشته و یکی از قدیمی‌ترین ورزش بدن‌سازی جهان است. در این ورزش قدیمی از وسایلی مانند میل، کباده، تخته شنا، سنگ و… استفاده می‌شود.

در این میان سنگ در زورخانه بسیار اهمیت دارد و هر پهلوان یک سنگ مخصوص به خود را دارد که آن را بالاکشیده و بر روی سینه قرار می‌دهد.

در گذشته هر پهلوان در زورخانه یک سنگ مخصوص به خود را داشت و اگر پهلوان دیگر قصد می‌کرد از سنگ دیگری استفاده کند و آن را به سینه بزند؛ با توجه به اینکه با آن سنگ عادت نداشت و با توجه به بدقلقی سنگ و وزن آن روی سینه پهلوان، ممکن بود سنگ روی سینه پهلوان سقوط کرده و به وی آسیب برساند.

در واقع برخی پهلوانان برای قدرت نمایی بیشتر، سنگ پهلوانان دیگر را که از آن‌ها قوی‌تر بودند، به سینه می‌زدند.

بنابراین همیشه به پهلوانان این نکته یاداور می‌شد که سنگ پهلوان دیگری را به سینه نزنند و با سنگ ناشناخته و سنگین‌تر از قدرت خود تمرین نکنند.

به مرور زمان عبارت” سنگ کسی را به سینه زدن” از گود زورخانه فراتر رفت و در کوچه و خیابان و خانه‌ها به کار گرفته شد و به صورت یک ضرب المثل عامیانه به کار گرفته شد.

با این حال این عبارت با توجه به ریشه و اصل خود، معنای غرور و خودخواهی شخص را می‌دهد؛ اما در اصطلاح عامیانه در مورد غمخواری و جانبداری یک شخص از شخص دیگر است.

بیشتر بخوانید:

حکایت کولوچه‌های خانم